گفت و گو با حسن نکوروح مترجم کتاب کوه جادو- بخش اول

کتاب کوه جادو اثر جاودانه ی توماس مان که نویسنده را موفق به دریافت جایزه ی نوبل ادبیات نمود، به وسیله ی قلم استاد حسن نکوروح به فارسی ترجمه شده است.
برای دانلود نسخه ی پی دی اف کوه جادو می توانید از طریق آدرس زیر اقدام کنید.

http://fidibo.com/book/986-%DA%A9%D9%88%D9%87-%D8%AC%D8%A7%D8%AF%D9%88

در همین راستا به گفت و گویی که با استاد حسن نکوروح درباره ی ترجمه ی کتاب کوه جادو شده، نگاهی می اندازیم:

–    توماس مان نویسنده یی متعلق به اواخر قرن 19 و نیمه اول قرن 20 آلمان است. آلمان در این دوره و پیش از آن مهد متفکران و فلاسفه بزرگ دنیا بوده است. مان چه تاثیری از اندیشه های معاصرش گرفته است. او در مورد رمان “کوه جادو” بیشتر تابع کدام نحله فکری و هنری بوده است؟

حسن نکوروح: من رمان کوه جادو را متعلق به دوره میانی نویسندگی توماس مان می دانم. این دوره پس از دوره اولی است که طی آن “خانواده بودنبروک” و “تونبو کروگر” را نوشت. مان در دوره نخست نویسندگی اش به شدت پایبند ارزش های هنری و زیباشناختی است. او در این دوره مثل بسیاری از عم عصرانش تابع استتیسم یا زیبای است و چندان به ارزش های اجتماعی توجه نمی کند. مان در دوره دوم نویسندگی اش کم کم از ارزش های قبلی فاصله می گیرد. درگیری او با این ماسله نیز به خوبی در مقالات و داستان هایش هویداست که هم تا حدودی پایبند ارزش های هنری سابق است و هم در حال پوست انداختن و گرایش به سمت و سوی تازه. مقالاتی که مان موازی با “کوه جادو” نوشته است نشان می دهد دیدگاه او در حال تغییر است و کم کم به جانب مسائل سیاسی و اجتماعی کشیده می شود. داستان “مرگ در ونیز” آغاز این دوره میانی است و مان همزمان با این اثر نوشتن کوه جادو را هم شروع می کند که نوشتن آن 12 سال طول می کشد. این دوره را می توان زمان توجه توماس مان به اومانیسم دانست که در قالب رمان های اجتماعی و سیاسی به ظهور می رسد. در واقع او هر چه به ارزش های جدید توجه می کند، به مسائل انسانی و طنز روی می آورد. این شادمانگی و روحیه را در دو رمان “کوه جادو” و “یوسف” می بینیم؛ به خصوص شخصیت یوسف که آدمی طنزگرا و هزل پرداز است. توماس مان این اثر را در اواخر عمرش نوشت. به نوعی می توانیم بگوییم آن را بعد از “کوه جادو” شروع کرد.

–    پس می توان گفت اوج تفکر اومانیستی توماس مان در “یوسف” مشهور است؟

حسن نکوروح: دقیقا همین طور است. یعنی سمبلیسم و اومانیسم او در “یوسف” جمع می شود. ولی باید بدانیم این راه را از کوه جادو آغاز کرد. در این رمان شخصیت سمبرتینی با خودش طنز و نظریات سیاسی به همراه می آورد. هانس کاستورپ (شخصیت اصلی) هنوز این بینش را پیدا نکرده ولی نمونه یی از طنزپردازی و پیش درآمدی برای یوسف است. رفتار او شباهتی هم به صفت “رندی” نزد حافظ خودمان دارد؛ یعنی آدمی که او را رند و حقه باز می خوانند. این شوخ طبعی نزد هانس کاستورپ و سمبرتینی جلوه های طنز توماس مان است که از این دوره شروع می شود و در “یوسف” به اوج می رسد. توجه به مسائل سیاسی را هم در اینجا می بینیم که راجع به شروع جنگ جهانی اول است و در اواخر رمان به آغاز جنگ می رسیم. در این رمان مفاهیم آرمان و دموکراسی نیز مطرح می شود. همچنین توماس مان موضعی در برابر هنرمندان عصر خودش می گیرد که همگی رمانتیسیست هستند. آن چه مان را از آن ها جدا می کند سمبلیسم و واکنش به استتیسم است و از همین روست که قهرمان او نیز به مرگ گرایش پیدا می کند.