منابع کارمندیابی خارجی کدامند؟

اگر یک سازمان بخواهد برای یک موقعیت در سازمان، نیروی جدیدی استخدام کند، می بایست ابتدا در میان نیروهای موجود در سازمان جست و جو کند تا بتواند یک نیروی شایسته را انتخاب و جایگزین کند. اما اگر نیروی شایسته ای یافت نشد و یا هر یک از افراد مشغول به کار در موقعیت شغلی خود بهترین هستند، لذا برای استخدام و جذب نیرو، می بایست به منابع خارجی برای کارمندیابی روی آورند. در این مطلب ما قصد داریم به بررسی منابع خارجی کارمندیابی بپردازیم. با ما همراه باشید.

 

منابع کارمندیابی خارجی

آگهی استخدام

یکی از منابع کارمندیابی خارجی، آگهی استخدام است. شاید به جرات بتوان گفت که یکی از موثرترین راه های یافتن یک نیروی کارمند، انتشار یک آگهی استخدام خوب است. برای اینکه یک سازمان بتواند موقعیت های شغلی خود را به اطلاع افراد جویای کار برساند، می تواند از انتشار آگهی استخدام، استفاده کند. در آگهی استخدام، نوع نیروی انسانی که مد نظر است، مشخصاتی که یک نیروی انسانی می بایست داشته باشد و همچنین اطلاعات اولیه راجع به سازمان درج می شود. هرچه نیاز به تخصص و مهارت بیشتری باشد، جزئیات بیشتری در آگهی استخدام ذکر می شود. به عنوان مثال میزان سوابق کاری، میزان تحصیلات، شرح وظایف و حتی حقوق نیز در آگهی استخدام ذکر می شود.

حتما بخوانید: روش اصولی تهیه آگهی استخدامی برای شرکت ها 

لازم به ذکر است که برخی از سازمان ها، از درج نام و نشانی خودداری می کنند و به این دسته از آگهی های استخدام، آگهی های بی نام می گویند؛ که البته اکثر سازمان های خوش نام، حتما نام خود را در آگهی ثبت می کنند چرا که افراد ماهر دوست دارند در سازمان های حرفه ای و با سابقه درخشان کار کنند تا رزرومه ای قوی داشته باشند.

طرز نگارش آگهی های استخدام هم بسیار مهم است. آگهی های استخدامی که نگارش خوبی دارند و شرح شغل به خوبی در آن صورت گرفته باشد، راحت تر می توانند نیروهای خبره را جذب کنند.

از سویی، نحوه ارائه آگهی هم بسیار مهم است. برای تهیه و طراحی آگهی استخدام می بایست خلاقیت به خرج داد و آن ها را در کانال های خوب ارتباطاتی منتشر کرد. در یک آگهی استخدامی خوب می بایست شرح کوتاهی از وظایف اصلی فرد، شرایط کاری، محل و موقعیت کار، نام شرکت، حقوق و مزایا ذکر شود.

موسسات کاریابی

یکی دیگر از منابع کارمندیابی خارجی، موسسات کاریابی هستند. این موسسات جویندگان کار و متقاضیان شغل را به سازمان های نیازمند معرفی می کنند. این موسسات دولتی و خصوصی هستند. این موسسات بسیار مفید هستند، چرا که حق انتخاب سازمان ها را برای استخدام یک نیروی کار خوب، بالا می برد. همچنین موساسات کاریابی، از نیاز دقیق سازمان ها اطلاع دارند و می توانند به راحتی افراد مورد نیاز سازمان ها را به آن ها معرفی کنند. لازم به ذکر است که این موسسات تنها افرادی که دارای شراط ابتدایی باشند را به سازمان های جویای نیروی کار معرفی می کنند.

در صورتی که سازمان ها به خودی خود در این رابطه موفق نباشند و نتوانند نیروی کار خوبی را پیدا کنند، می توانند به این موسسات روی آورند و از آن ها کمک بخواهند. البته که امروز استقرار یک تیم از متخصصان نیروی انسانی در برخی از سازمان ها نیاز است، اما در صورتی که به ندرت نیاز به استخدام نیروی انسانی باشد، استقرار چنین تیمی درون شرکت چندان عقلانی و به صرفه نیست.

 

برای آنکه افراد به درستی از سوی این موسسات به سازمان ها معرفی شوند، لازم است که سازمان ها شرح شغل صحیح و کاملی را در اختیار موسسات قرار دهند. مسلما هرچه اطلاعات کامل تری در اختیار موسسات قرار گیرد، آن ها می توانند افراد بهتری را به شرکت ها معرفی کنند.
همچنین سازمان ها ی متقاضی، باید روش هایی را که موسسات کاریابی برای انتخاب یک کارمند پیش می گیرند را کنترل کنند. در غیر این صورت می توانند روش های بهتری را پیشنهاد دهند.

پیشنهاد می شود که سازمان ها برای یافتن نیروی کار خود، همیشه به یک موسسه کاریابی بسنده نکنند و چندین موسسه را مد نظر قرار دهند.

مراکز آموزشی

مراکز آموزشی هم از جمله منابع کارمندیابی خارجی هستند. این مراکز منابع مهم و البته موثری را در فرآیند کارمندیابی در اختیار دارند. دانشگاه ها، مراکز آموزشی معتبر و از این دست موارد دقیقا همان جاهایی هستند که می تواند افرادی با دانش و آگاهی لازم و کافی را پیدا کرد. بسیاری از سازمان هایی که به دنبال نیرو های تازه نفس با اطلاعات به روز هستند، به سراغ مراکز آموزشی می روند و از میان آن ها به دنبال متصدی موقعیت شغلی می گردند.

اما لازم به ذکر است که این شیوه با مشکلاتی پیش رو است که از جمله آن ها می توان به هزینه بردار و وقت گیر بودن این شیوه اشاره کرد. برای استفاده از این روش می بایست بروشورهای مختل و دفترچه های راهنما چاپ کرد و در میان مراکز آموزشی برای افراد متقاضی کار منتشر کرد.

و اما یکی دیگر از معایب این روش، بی تجربگی این افراد است. کسانی که صرفا در مراکز آموزشی، تحصیل کرده اند، فاقد تجربه های لازم هستند، چرا که این افراد در هیچ ارگانی به طور دائمی فعالیت نداشته اند و نتوانستند تجربه های لازم را برای تصدی یک شغل با تخصص بالا، کسب کنند.

معرفی و توصیه اعضای شرکت

گاهی اوقات از کارکنان داخل شرکت تقاضا می شود که در صورت بودن با یک نیروی متخصص، آن ها را به سازمان معرفی کنند. تشویق کارکنان به معرفی افراد خبره، دعوت به مصاحبه و اعطای پاداش می تواند یکی از روش های بسیار خوب برای استخدام نیروی متخصص باشد.

کلام آخر

همان طور که مشاهده کردید، روش های مختلفی برای جذب نیروی انسانی به سازمان وجود دارد. امروز یکی از متداول ترین روش ها، ثبت آگهی در سایت های استخدامی معتبر کشور است. در این سایت ها، سازمان های زیادی به معرفی موقعیت های شغلی خالی نیازمند نیرو می پردازند و از سوی دیگر، بسیاری از نیروهای انسانی، با درج رزومه های خود می توانند کار مورد علاقه شان را بیابند. در واقع این سایت های استخدامی معتبر رابطی میان کارفرماها و متقاضیان نیروی کار هستند.