سریال احضار ، سریال ترسناک ایرانی

سرانجام در میان فیلم ها و سریال های ایرانی نیز نام یک سریال ترسناک واقعی یعنی سریال احضار را مشاهده کردیم. البته هنوز نشستن روی صندلی تئاتری و تماشای یک فیلم ترسناک کامل روی پرده ی سینما و در کنار دیگر مردم، جذابیت دیگری دارد. اما با این همه فرصت تماشای یک سریال ترسناک ایرانی فوق العاده جالب خواهد بود.

رامین عباسی زاده کارگردان جسور و خوش ذوق ایرانی با ساخت سریال احضار، شاید توانسته باشد ژانر تازه ای به میان فیلم سازه ای ایران آورده و به نوعی بدعت گذار این ماجرا باشد.
در این سریال ترسناک ایرانی آرش مهاجر، صنوبر فرهپور، نازنین کیوانی، شهریار صیقلانی، ریحانه رضی، بنیامین پیروانی، رامتین غروی، ایمان خطیبی، سپیده آتشین، نوش آفرین رحمانی، ساغر سیامکی و علیرضا کمالی به ایفای نقش پرداخته اند.

همان طور که گفتیم کارگردانی با رامین عباسی زاده بوده و تهیه کنندگی این سریال را نیز خود وی برعهده داشته است.

سریال احضار هر هفته از طریق شبکه ی پخش خانگی منتشر شده و می توان به تماشای آن بنشینید.

 

 

داستان سریال احضار

داستان سریال احضار درباره ی مرگ زنی به نام گیسو است که در حال حاضر شوهر سابق و نزدیک ترین دوستش پس از خیانت به او، با یکدیگر به سر می برند. اما گیسو که هفت سال است از

مرگش می گذرد، گویی به شکل روح بازگشته و کام زندگی را به این دو تلخ می کند.

از آثار سابق رامین عباسی زاده می توام به سقوط یک فرشته،او یک فرشته بود، کت جادویی، پریدخت و پلیس جوان اشاره کنیم.

در زیر به بخشی از گفت و گویی که سینماتیکت با این کارگردان انجام داده است، نگاه انداخته و بیشتر با مضمون سریال احضار و هدف کارگردان آشنا می شویم.

 

 

در احضار شما به سراغ ژانری رفته اید که طرفدارهای خاص دارد. علت این طرفداری را چه می دانید؟

ما با ترس زاده می شویم و ترس بخشی از هویت ماست. انسان قرن ها بعنوان شکار یا شکارچی در حال تعقیب و گریز بوده و هر روز مجبور بوده انواع جانوران یا همنوعان خود را بدرد تا سیر شود و بعدها نیز مجبور بوده با همین خونریزی ها و شکار، خدایان خود را نیز سیر کند چون در غیر این صورت باید منتظر غیرقابل کنترل ترین عواقب باشد. همان انسان، (کمی باهوش تر) حالا در جامعه امروز مجبور است کت شلوار بپوشد، قبض هایش را بپردازد وبجای نیزه و شمشیر، خودکار، بیل یا موس کامپیوتر به دست بگیرد. در عین حال خاطره آن قرن ها از بین نرفته بلکه سرکوب شده  است. برای همین اینهمه مسابقات رزمی خشن طرفدار دارند چون ما را بیاد گذشته مان می اندازد.

آنچه در بیلبوردها و تبلیغات احضار دیده شده می شود عبارت “وحشت در شبکه نمایش خانگی” است. چرا این نام را انتخاب کرده اید؟

شاید به همین دلیل که ترس با ما زاده شده و ریشه در گذشته مان دارد، از سینمای وحشت هم لذت می بریم. چون عمیق ترین ترس هامان را در محیط امن تجربه می کنیم. در حالیکه می دانیم تماشای آن برای ما خطری ندارد عمیقا آن را باور می کنیم. حتی مهم نیست زبان فیلم چیست زیرا ترس نیاز به زبان ندارد. تاریکی در تمام فرهنگ ها منشا ترس است. چاقو همیشه برای ما زنگ خطر دارد مخصوصا اگر در دست دشمن ما باشد.

شما از معدود کارگردان هایی هستید که به سراغ ژانر ترس رفته اید. این نشان از شجاعت شما است یا اعتقاد به تجربه گرایی؟

سینمای ترس سرشار از نوآوری ها و شگفتی های بدیع است. در حالیکه بعضی ژانرهای سینما در حال کمرنگ شدن یا تحول کامل هستند، ژانر ترس در سینما به نسبت کمترین تغییرات را به خود دیده و هنوز هم در گروه محبوب ترین هاست. اکثر کارگردانان مهم تاریخ سینما این ژانر را تجربه کردند و اتفاقا موفق هم بوده اند و چه کسی است که “درخشش” را دیده و فهمیده باشد و سالها به آن فکر نکرده باشد؟! و یا در همین ایران خودمان کیست که یاد”شب بیست و نهم” نیفد وقتی صحبت از سینمای ترس می شود.

 

 

پس اعتقاد به تجربه گرایی و خلق بود که شما را به ساخت احضار تشویق کرد؟

می توان به قصه گویی بصری در سینما مسلط نبود و فیلم متوسط ساخت ولی غیر ممکن است که به قصه گویی بصری مسلط نبود و فیلم ترسناک ساخت. فیلم ترسناک متوسط وجود ندارد. یا ترسناک است یا افتضاح و شاید این دلیل است که فیلمسازان ایرانی کمتر ریسک ساخت آن را قبول میکنند. ولی به هرحال باید یک جا این تابوی تجربه نکردن با ژانر ترس بشکند و راهی آغاز شود تا شاید تجربه آن چراغی در تاریکی باشد برای زنده کردن ژانر ترس در ایران. احضار تجربه ای است در همین جهت، بدون استفاده از بازیگر چهره که به هم زاد پنداری بیشتر بینندگان با شخصیت ها کمک کند. تجربه ای که امید دارد مسیری بسازد که در امتداد آن هیچ وقت هیچ سانسی از سینما بدون فیلم ترسناک ایرانی نماند.

به کم تجربه بودن بازیگرها اشاره کردید. این تفاوت مهم احضار با دیگر آثار سینمایی است. درباره انتخاب بازیگرها توضیح می دهید؟

بازیگران احضار برای اولین بار است که جلوی دوربین قرار گرفته اند بنابراین هیچ ذهنیتی از سوی مخاطب در مورد این بازیگران وجود ندارد. این به ما کمک می کند تا برای ترسیم فضایی که می خواهیم رئال جلوه کند موفق باشیم. ما تنها برای بخشی از پروژه ۲ سال “احضار” را در فصول زمستان فیلمبرداری می کردیم و همراهی بازیگران در این مدت باارزش-ترین اتفاق برای ما بود. امیدواریم که درخشش بازیگران در احضار دیده شود و این سریال شروع پرقدرتی برای ورود آن ها به عرصه بازیگری باشد.