هنگامی که یک عنصر اولیه تشکیل دهنده ی غذا را به عنوان ماده ی غذایی طبیعی در نظر می گیریم، واقعا منظور ما از طبیعی چیست؟ این چیزی ست که پیش ترها مورد توافق در سطح بین المللی قرار نگرفته بود، اما استانداردهای ایزو در صنایع غذایی ، به صنایع غذایی و نوشیدنی وارد شده و تعریف درستی از مواد غذایی طبیعی ارائه داده است.
به واقع استانداردهای ایزو یک زبان بین المللی در صنایع غذایی به وجود آوردند و مواد غذایی طبیعی نیز در این بسته جای گرفت.
علی رغم توجه بسیار زیاد مصرف کننده ی نهایی به خوردن مواد غذایی طبیعی، آن چه که در واقع یک عنصر غذایی را طبیعی می سازد؛ مبحث گسترده ای ست که در چند فاکتور خلاصه نخواهد شد.
به جز چند تلاس کمیسیون Codex Alimientarius که در اواخر دهه ی 1990 میلادی صورت گرفت، هیچ الزامات خاصی که مورد توافق بین المللی در مورد مواد غذایی طبیعی و پروتئینی وجود نداشت تا زمانی که استاندارد ISO / TS 19657: 2017 تعاریف و معیارهای فنی خاصی برای مواد غذایی با برچسب و اتیکت طبیعی ارائه کرد.
استاندارد ایزو ISO 19657
هدف ISO / TS 19657
هدف از این سند ارائه ی معیارهای لازم برای مواد غذایی ست که به عنوان “طبیعی” در نظر گرفته می شوند. این در کلیه ی صنایع غذایی و نوشیدنی گسترده شده است.
هدف از این سند ارائه معیارهای لازم برایم واد غذایی است که به عنوان “طبیعی” در نظر گرفته می شود؛ از جمله صنایع غذایی و نوشیدنی که به وسیله ی سازمان های دولتی یا خصوصی در سطح جهانی به فروش می رسد.
جالب است بدانید که در برخی از نقاط جهان فقدان چنین معیارهایی حتی به بازگشایی پرونده های قضایی نیز منجر شده است.
دومینیک تیمنز، مدیر گروه کاری که مشخصات فنی iSO / TS 19657 را توسعه داده است، توضیح می دهد: این مشخصات فنی و دستور العمل ها حاوی مواردی ست که به متخصصان صنعت غذا و نوشیدنی اجازه می دهد تا به یک زبان مشترک صحبت کنند. در واقع این گامی بزرگ رو به جلو محسوب می شود.
ISO / TS 19657 به نیازهای همه ی شرکت های مواد غذایی و نوشیدنی و نیز تولید کنندگان مواد غذایی توجه می کند، صرف نظر از اندازه و پیچیدگی و مرحله ی فعالیت آن ها! و قابل توجه است که این سند به تضمین منافع عادلانه در تمام روابط تجاری کمک خواهد کرد.
منبع: www.iso.org
