استانداردهای ایزو چگونه توسعه می یابند؟

استانداردهای ایزو درست به مانند یک سمفونی که عده ای برای به وجود آوردنش به همکاری روی می آورند، تشکیل می شود.
نقش ایزو نیز شبیه به یک هادی ست. در حالی که ارکستر از کارشناسان فنی مستقل نامزد شده توسط اعضای اصلی شکل گرفته است؛ گواهینامه های ایزو نیز چنین حالتی دارند.
کارشناسان یک کمیته فنی تشکیل می دهند که مسئول یک موضوعیت خاص هستند. آن ها روند را با توسعه ی یک پیش نویس که با نیاز خاص بازار هدف مطابقت دارد، آغاز می کنند.

سپس آن چه مدون گشته برای توضیح و بحث بیشتر به اشتراک گذاشته می شود.
در نهایت رای گیری کلیدی برای رسیدن به اجماع خواهد بود.
اگر اجماع به دست آمد، پیش نویس راه خود را برای تبدیل شدن به استاندارد ایزو ISO طی می کند. اگر توافق حاصل نشود، پیش نویس اصلاح خواهد شد و جلسات بحث و بررسی دوباره تشکیل می شوند.
از نقطه ی ابتدا تا انتشار نهایی یک گواهینامه ی ایزو، معمولا چیزی در حدود 3 سال طول خواهد کشید.

اصول کلیدی در توسعه ی استانداردهای ایزو

1-    استانداردهای ایزو به نیازمندی در بازار پاسخ می دهند.

ایزو تصمیم نمی گیرد که چه زمانی یک استاندارد و یا گواهینامه ی جدید را ایجاد کند، بلکه به یک درخواست از صنعت یا سایر سهامداران مانند گروه های مصرف کننده پاسخ می دهد. به طور معمول یک بخش یا گروه صنعتی نیاز به یک استاندارد برای اعضای خود دارد که به واسطه ی آن با ایزو ارتباط برقرار می کند.

2-    استانداردهای ایزو بر اساس نظر کارشناسان جهانی شکل می گیرند.

استانداردهای ایزو توسط گروهی از کارشناسان از سراسر جهان، که بخشی از گروه های بزرگ تر به نام کمیته ی فنی هستند، توسعه یافته است. این کارشناسان در مورد تمام جنبه های استاندارد، از جمله دامنه ی آن، تعاریف کلیدی و محتوا مذاکره می کنند.

3-    استانداردهای ایزو از طریق فرآیند مشارکت چندگانه توسعه یافته اند.

کمیته های فنی متشکل از کارشناسان صنعت مربوطه، و همین طور از انجمن های مصرف کننده، دانشگاه ها، سازمان های غیردولتی و دولت است.

4-    استانداردهای ایزو بر اساس اجماع عمومی تدوین می شوند.

توسعه ی استانداردهای ایزو یک رویکرد مبتنی بر اجماع است و نظرات همه ی ذینفعان مورد توجه قرار گرفته است.